woensdag 30 augustus 2023

Maandag 28 en dinsdag 29 augustus 2023: San Francisco (CA) - SFO -AMS

Maandag 28 en dinsdag 29 augustus 2023: San Francisco  (CA) - SFO -AMS

Ineens een reisverslag van de laatste dag en de vertrekdag.


Correctie op mijn woorden van het verslag van zondag, meer bepaald over het aantal stappen: het is wel degelijk mogelijk nog meer stappen te doen dan eergisteren, als je maar vroeger begint ;). Er stond ook best wat op het programma, van een bezoek aan Alcatraz s ochtends tot baseball s avonds. 


Voor Alcatraz namen een Lyft tot Pier 33, en waren mooi op tijd. Iets te veel zelfs, maar niet dat we daar veel konden doen dan wachten. Aan de pier kon je alvast naar een maquette kijken van het eiland, en een uitleg van de verschillende gebouwen. Samen met 320 anderen (David heeft een bootlading volledig geteld, I kid you not) mochten we een boot vroeger mee, die van 10u10. 

Bij de aankomst stond er iemand van de NPS ons op te wachten, maar in de 5 minuten dat wij er stonden, had hij niet bijster veel te vertellen, behalve wat flauwe grappen als dat er geen beren zijn in dit National recreation area, een vraag aan een Australiër hoe de koffie in Australië is, nog een vraag over koffie (hij leek duidelijk toe aan een kopje ;)). Dat ging het niet worden, dus gingen we op eigen houtje naar het cellencomplex. Daar kan je een audiotour volgen, zelfs in het Nederlands. Die is in 15 jaar niet veranderd, maar was nog steeds erg leuk om te doen. Ook al was het ontzettend druk, via de audiotour zit je er toch een beetje middenin en in je eigen cocoon. David vond het ook indrukwekkend, en was blij het toch bezocht te hebben. Ook de boottocht van en naar is een beleving. 


Twee uur later stonden we terug aan de pier, en namen opnieuw een Lyft naar de painted ladies. Ook dat was best ver om te lopen, en terug omhoog. Tijdens de rit toonde ik David de intro van Full House, waar de huizenrij in voorkomt (hij mocht als kind niet naar kabel-tv kijken en heeft dergelijke series dus compleet gemist. Bij deze een klein inhaalmanoeuvre). Alle huizen rond Alamo Square waren prachtig, niet alleen de painted ladies.


Daarna gingen we wandelen, en dus een deel van onze stappen halen voor de dag, terug naar beneden (maar soms ook omhoog). Onderweg gestopt voor een lekkere sandwich (zowat de enige zaak die we tegen zijn gekomen), even terug naar het hotel voor een power nap, dan terug naar Union Square voor een koffie voor David, die hij niet onmiddellijk vond, langs de mooie Apple store om te zien wat we hypothetisch nog voor onze iPhones zouden krijgen. Voor we het wisten was het tijd om naar het baseball te vertrekken, opnieuw via een Lyft. En waar de vorige bestuurders gewoon stil waren, was deze man enorm praatvaardig. Hij heeft geen seconde gezwegen, maar het was best een interessante babbel over de toestand van de stad. 


Zo waren we eergisteren al langs Nordstrom gepasseerd. Dat is in een winkelcentrum in SF een winkel in een winkel. Ik had het deze week al op het nieuws gezien dat die na meer dan 30 jaar wegging uit SF, en dat die sinds vorige zondag gesloten is. Toen wij er liepen zag je dat dus ook, en dat was best triest: een redelijk imposant stuk van het gebouw dat nog verlicht was, maar waarvan je kon zien dat alles leeg stond.

Volgens Richard, onze chauffeur, was dat hét teken van de toestand in SF: de leegstand die alleen maar erger wordt, bedrijven die niet teruggekeerd zijn na corona, de afhankelijkheid van SF op big tech die nu effectief weg is en niet terugkomt, alle kleine zaken die stoppen, kortom geen vrolijk beeld. Maar het is ook wat wij zagen jammer genoeg, dus het is niet overdreven. Dan ging het natuurlijk naadloos over in het daklozenprobleem. En dat is hetzelfde verhaal als voor Portland (en zoveel andere steden): een verschuiving van het probleem door daklozen naar SF te sturen en te verwachten dat ze daar wel geholpen zullen worden. Maar dat willen die mensen vaak zelf niet eens, waardoor ze toch weer op straat belanden. Schrijnend, en in bepaalde buurten loop je er ook recht op: mensen die openlijk drugs gebruiken, niet van deze wereld zijn, mentale problemen inclusief, in tenten of gewoon met hun hebben en houden op straat, geen schroom om wat dan ook te doen….


De avond stond dus in het teken van baseball: de San Francisco Giants vs de Cincinati Reds. Onze plaatsen waren fantastisch, tweede gordel, maar recht waar de actie zat. En al snel zagen we iets historisch gebeuren, als in de werper van de SF Giants (Harrison) die echt goed stond te werpen en in geen tijd die van Cincinati uitwierp. Dat hadden zelfs wij door, die niet altijd alle regels door en door kennen. Uiteindelijk werd het effectief historisch, als een van de weinigen die in 1 wedstrijd meer dan 10 slagmannen uitwierp. Het publiek - inclusief wijzelf - gingen er dan ook mee in op als hij nog maar eens eentje uitwierp. Ook al duurde deze wedstrijd 3 uur, saai is hij nooit geweest. En uiteindelijk wonnen de Giants, mooi.


De weg terug wandelden we, het was niet volledig de bedoeling, maar in de drukte van een stadion dat leegloopt een Lyft vinden was niet evident. En tegen dat het dan rustiger werd, was het haast de moeite niet meer.


En zo kwamen we dus aan 1000 stappen meer dan gisteren. Met een apotheose op het laatst, met altijd de beklimming tot het hotel. 


Dinsdag 29 augustus 2023


Vanochtend zijn we gestart met fitnessen, alhoewel ik er totaal geen zin in had. David iets meer (maar ook niet veel), maar we wisten beiden dat het ons goed ging doen met zoveel zitten in het vooruitzicht. De laatste kilometers naar de luchthaven gingen vlot, zonder echt noemenswaardige belevenissen.


Hiermee eindigt de zomerreis van 2023. Volgend jaar staat in mei New York en de staat op het programma, daarna zal het even duren voor we opnieuw deze richting uitgaan. Maar dat is prima zo, het was een gevarieerde, interessante reis, met veel avonturen.

 

zondag 27 augustus 2023

Zondag 27 augustus 2023: Oakland (CA) - San Francisco (CA)

 Zondag 27 augustus 2023: Oakland (CA) - San Francisco (CA)

De voorlaatste dag, en de eerste dag waarin we écht in San Francisco waren. Via parking.com had ik een goedkopere parkeerplaats gevonden aan het hotel, waar we konden inrijden vanaf 11u. 

Restte ons nog uit te checken in Oakland, na nog een koffie voor David in hetzelfde zaakje van gisteren, en na het organiseren van onze koffers voor het nakende vertrek. Er zitten behoorlijk wat extra kilo’s bij, maar het gaat lukken :).

Voor het binnenrijden van San Francisco rij je langs het bovendek van de Bay Bridge. Goed dat ik rechts reed, want je wil daar toch goed van genieten en kijken naar de stad die dichterbij komt.

Ons hotel ligt op Nob Hill, en zoals de naam het doet vermoeden is het hoog gelegen. We mochten zonder meerprijs inchecken in de kamer vanaf 12u, jammer dat het 11u30 was :s. Nog een half uurtje wachten dan maar.

De kamer is ruim en rustig, de fitness heeft volgens de site het beste uitzicht van SF. Dat kunnen we moeilijk vergelijken, maar het ligt op een hoek waarbij 2 kabeltrams kruisen en is best cool, maar anoniem fitnessen zit er alvast niet in :).

Na het inchecken gingen we de stad in, en dat betekent stappen zetten, veel stappen zetten. We begonnen bij Union Square, deden wat winkels en kregen dan honger. Aan het ferry building zou een foodmarkt zijn, dus gingen we naar daar. Dat klopte, maar het was ontzettend druk. Gezien de honger overwoog, gingen we toch overstag voor een soort hamburgerachtige sandwich met kip.

Via de pier, langs Embarcadero, het business district gingen we terug omhoog naar Market Street, en dan naar het hotel. 

We hadden nog een klein uurtje om op te frissen en naar AltoVino te gaan, de Italiaan voor vanavond, een 10 minuutjes wandelen. We kregen een tafeltje op de hoek, waardoor we konden kijken naar de kabeltrams die passeerden, en naar de mensen. 

Als voorgerecht namen we tomaat mozzarella, daarna nam David de vis, ik de pasta bolognese. David zijn vis was ongelooflijk lekker, zat in een zoutkorst die aan tafel werd weggeklopt, en eronder lagen bonen. Je zag aan zijn blik dat hij toch wat koolhydraten miste, die hij duidelijk wel op mijn bord kon identificeren. Daar hebben we een compromis in gevonden, als in dat ik dan wat minder koolhydraten heb gegeten ;). Als dessert gingen we voor een chocolade-mousse met vanille-room, om te delen. Allemaal erg lekker!

Morgen is onze laatste dag van de vakantie, maar hij zal gevuld zijn voor 2: we starten met een bezoek aan Alcatraz, s avonds gaan we naar het baseball. Ertussen gaan we nog wat verder stappen zetten, maar het zal het aantal van 26.000 van vandaag waarschijnlijk niet overtreffen (maar dat hoeft ook niet) :).

De foto’s volgen later, geen Wifi op de kamer ;).

zaterdag 26 augustus 2023

Zaterdag 26 augustus: Rohnert Park (CA) - Oakland (CA)

 Zaterdag 26 augustus: Rohnert Park (CA) - Oakland (CA)

De ochtend begon rustig, met nogmaals goed ontbijt in het hotel. De afgelopen 2 dagen hadden we zicht op de achterkant van het hotel, en de parking. En er gebeurden toch rare dingen: ons hele verblijf stond er overdag een grote SUV geparkeerd, met een man die de hele dag in zijn auto bleef zitten, de drie dagen dat we er waren. ’S avonds was die dan weer weg, maar toen kwam er een andere auto parkeren met een jong koppel, die de hele avond en nacht op de parking stonden, met luide muziek, en schijnbaar in hun auto sliepen. En rechts van het hotel was er een noodopvang voor daklozen, die in een soort containerkamp werden ondergebracht. Op zich nobel, maar het had wel een trieste aanblik.


Op naar San Francisco vandaag. Ik zette Lombard street in, het kronkelende straatje in de stad, dat kon niet mis leek mij. De kortste weg was via de Golden Gate Bridge, ideaal. En ook speciaal om over te rijden, een indrukwekkend bouwwerk. 


Downtown was het erg druk, goed doorrijden kon niet. En net op het moment dat ik dacht dat ik even kon doorrijden, negeerde ik blijkbaar een stopbord. Blijkbaar, want onmiddellijk zat er een zwaantje achter ons die ons aan de kant zette.


Tussenstand tegenhouden door agenten in de VS: David 1 - Delfien 1. Mijn ervaring was een pak minder vriendelijk dan die van David vorig jaar in Alaska, ik moest volledig door het stof en drie keer erdoor. Ik had wat de pest in, ook al maande David me aan mijn ongenoegen niet te laten blijken aan de agent. Ik had niet die intentie, maar het was zuur omdat ik best braaf rij, nooit te snel (en ik ben in de minderheid), en het downtown sowieso uitkijken is. Maar dat bord had ik niet gezien nee, en daar had ik geen andere verklaring voor. Dat moest ik ook 10 keer bevestigen, bij een variatie op het thema “Het stopbord”: “Zien stopborden er in België anders uit dan?”, “Stoppen betekent echt stoppen”, “Hoe, als je aan het zoeken bent, wil dat dan zeggen dat je niet moet stoppen?”, "Dus jullie rijden in België gewoon door als er niets is??". Dat laatste had ik in mijn verdediging gezegd, ook al is dat niet 100% waar, maar die leek nog te werken ;). Door de manier waarop waarop hij doordramde (en hij had een punt he, dat ga ik niet ontkennen) dachten we beiden dat er een boete zou volgen, maar die kwam er niet, het werd een waarschuwing, en ik moest beloven vanaf nu bij elk stopbord waar ook in de VS te stoppen. Ja, dat gaat echt wel lukken, erna durfde ik amper nog oversteken ;). 


De zoektocht naar Lombard Street, het juiste stukje, konden we hervatten na dit intermezzo, en na wat omrijden is het dan toch gelukt. Heel leuk om het eens af te rijden en ook de straten errond die uitdagend waren om op te rijden met de auto.


Na de rit downtown gingen we de andere brug over, de Bay Bridge, richting Oakland. Die was qua ingenieursuitdaging een wow-effect, 2 niveau’s, 5 baanvakken per niveau. 


Onze hotelkamer heeft zicht op de baai, en op San Francisco, van de andere kant (dat is ook de slogan van Oakland: “bekijk het eens van onze kant”). 


Die andere kant is erg leuk gebleken: Oakland zelf is erg bruisend, we liepen van het Chinese Street Fest naadloos over in het Black Streetfest, van leuke zaakjes naar prachtige gebouwen. En lekker eten: voor de lunch vonden we een “build your own” sandwich zaak, voor het vieruurtje een zalige cupcakezaak (David vanille, ik red velvet), met de meest hemelse fluffy cupcakes ooit :). Daarna nog even fitnessen in de uitgebreide fitness van het hotel en we waren klaar voor het avondeten.


Voor vanavond koos David het restaurant, dat was “Mockingbird”. Goede keuze, en niet-Amerikaans kleine porties. Als voorgerecht namen we de geelvin tonijn-carpaccio om te delen, als hoofdgerecht nam David meatbals, ik de lasagne. Dat klinkt zwaar, maar de portie was dermate afgemeten dat we niet volgepoeft zitten.

We waren nog perfect op tijd om de zonsondergang te zien op de baai en San Francisco, mooie afsluiter van een gevulde dag…


Hopelijk heeft onze auto morgen alle ruiten nog: de auto-inbraken zijn een plaag in SF en de Bay area, en alleen al vandaag zagen we 3 auto’s met ingeslagen ruiten, eentje ervan was net gebeurd. Het was de reden waarom we vandaag niét in SF zelf zijn gestopt, met al onze koffers erin… 


De foto's:





In de file in Lombard Street




Downtown Oakland

Het 34ste Chinese Street Fest in Oakland

Toch met enig voorbehoud in Chinatown...

Dansvoorstelling



2 flatiron builings hier!


Zonsondergang op de kamer


vrijdag 25 augustus 2023

Vrijdag 25 augustus 2023: Rohnert Park (CA) - Petaluma (CA) - Sonoma (CA)

Vrijdag 25 augustus 2023: Rohnert Park (CA) - Petaluma (CA) - Sonoma (CA)

Een kortere tocht door wine country vandaag. We begonnen sportief, met fitness na het uitgebreide ontbijt in het hotel. David bij een Anytime fitness (en deze keer voor niets omdat ze hem sympathiek vonden), ik in de fitness van het hotel. 

Kort na de middag vertrokken we naar Petaluma, een leuk stadje op 15 minuten rijden van Rohnert Park. Daar vonden we de wild goat, voor een salade en sandwich met kip. Na nog een korte wandeling downtown gingen we naar Karah (niet met C, maar met K en H ;)) winery voor een proeverij. Die was aan 20 dollar per persoon, en werd kwijtgescholden als je 2 flessen wijn kocht. De winery lag op een heuvel, en gaf een zicht op de 140 acres wijngaarden die ze hebben. De man was vriendelijk, maar niet erg geïnteresseerd. We hadden onze hoop gezet op hun schuimwijn, maar die was nog van allen de grootste tegenvaller. Uiteindelijk gingen we voor een pinot noir rosé en een rode pinot noir. Eens zien of we hem thuis ook nog lekker gaan vinden :).

Vanaf Karah was het nog een 40 minuten rijden naar Sonoma. Maar het was zeker de omweg waard, dat was een oase qua stadje. Erg mooi, maar het viel op dat daar leven niet goedkoop is en dat de doorsnee bezoeker/bewoner gegoed is. Leuk om eens in rond te lopen.

Tegen 18u30 waren we terug in Rohnert Park, voor ons jaarlijks verplicht bezoek aan Chili's (als het kan). Ze hadden nieuwe margharita's in een cocktailshaker, en dat combineerden we met fajita's. Ik met kip, David koos voor het trio met rund, kip en scampi. Het ontgoochelt nooit, en is vanzelfsprekend steeds meer dan voldoende.

Morgen naar Oakland, met zicht op San Francisco. Het plan is om via de Golden Gate Bridge naar downtown te rijden, daar alvast eens rond te rijden, om dan via de Bay Bridge over te steken naar Oakland. 

Foto's:

Karah en zijn winery

Downtown Sonoma







donderdag 24 augustus 2023

Donderdag 24 augustus 2023: Fort Bragg (CA) - Rohnert Park (CA)

Donderdag 24 augustus 2023: Fort Bragg (CA) - Rohnert Park (CA)

Opnieuw een redelijk gevulde rijdag vandaag, grotendeels langs de Highway 1. Na opnieuw een zelfgemaakt ontbijt konden we van start en uitchecken van het zicht op de wegenwerken. Al vanaf 6u werd er asfalt uit de grond gedrild, dat is een wekker op zich.

Het rijden langs de Highway 1 is erg mooi, maar op zich vermoeiend. Het is geen 100 meter rechtdoor, langs baaien, dan weer verder af van de kust, dan weer op zeespiegelniveau, om daarna weer te stijgen en de zee te zien vanaf een enge klif. Het landschap was zeker de moeite waard. We zagen een vuurtoren, luie zeeleeuwen, enorm veel vogels, woeste baaien, veel wegenwerken, en heel af en toe wat menselijk leven in de vorm van een dorpje. 

Voor de lunch stopten we in een winkeltje net aan de 34ste wegenwerksite. De oudere dame aan de kassa vrolijk, grappig, vriendelijk en verkocht sandwiches (net wat we zochten). Voor 13 dollar konden we er zelf eentje samenstellen, wat we deden. Het beleg tussen deze 2 sneetjes brood was zodanig dik dat ik het amper in mijn mond kreeg in 1 hap. Ontzettend lekker, wat we ook hebben laten weten bij het weggaan, wat dan weer een vrolijke glimlach bij de dame teweeg bracht. Leuke stop.

Tegen Jenner waren we beiden suf gereden en waren we akkoord om van de Highway 1 af te gaan, richting Santa Rosa, recht Sonoma County in, via de Russian Valley. Ander landschap, met de wijnranken, én wat maagvriendelijker wegen.

Om 15u checkten we in bij het hotel voor de komende 2 nachten, de Fairfield Inn. Dit hotel is gloednieuw, en is het mooiste van deze reis. Na een bezoek aan de fitness gingen we naadloos over in het avondeten, bij Hana, een Japanner. En wat voor eentje, de lekkerste (geserveerde ;)) maaltijd van de vakantie. We namen beiden een bento box, een beetje vanalles, van sushi, teryaki, scampi, tonijn, gepaneerde varkensfilet tot rijst. En als dessert een bolletje ijs/sorbet. 

Morgen doen we het rustig aan, wat langer slapen, wat sporten in de voormiddag, om dan in de namiddag naar een wijnproeverij te gaan (of 2, al naargelang ;)). 

De foto's van vandaag:









woensdag 23 augustus 2023

Woensdag 23 augustus 2023: Eureka (CA) - Fort Bragg (CA)

Woensdag 23 augustus 2023: Eureka (CA) - Fort Bragg (CA)

Tijd voor wat anekdotes vandaag. De eerste is er eentje van gisteren, en was ik glad vergeten bij het verslag. Op weg naar Redwood NP tankten we nog even onderweg. David riep vrij snel "Liefje, zie zie...". Deze slagzin heb ik al eerder gehoord deze vakantie, en ook al vond David het natuurlijk telkens de moeite waard, daar viel al eens over te discussiëren... Dus bij deze "Zie zie" dacht ik "Ach, het zal wel", en ik ging verder met het uitzoeken van welke kredietkaart deze benzinepomp wel zou aanvaarden (het is altijd wat gokken, en er was alweer eentje geweigerd). Maar wat had ik graag bij deze "Zie zie" wel geluisterd en gekeken ;). Het stuk dat David zag begon komisch - 2 mannen die een schijnbaar defecte Mini Cooper op een trailer probeerden te hijsen en dat al 2 keer hadden geprobeerd zonder succes - maar het eindigde tragikomisch, het stuk dat ik nog zag. Na een aantal pogingen waren ze er bijna, er kwam zelfs een man belangeloos helpen duwen, maar de auto keerde terug, van de trailer af. Ze duwden aan beide kanten met halfopen deur de auto de trailer op. De man aan de passagierskant panikeerde, duwde de deur terug open, waardoor de auto met open deur de trailer afrolde. Dat had goed afgelopen, ware het niet dat er een betonnen paaltje aan die kant stond dat de deur deed overkraken naar de andere kant. Dat stuk heb ik gehoord (en met mij iedereen aan het tankstation). Tragisch zicht, de hele kant aan het voorwiel ingedeukt van de deur die de andere kant opging, de deur ging niet meer dicht ook. Beide mannen waren duidelijk van slag, en uiteindelijk hebben ze die Mini, die ineens 2000 dollar nog minder waard moet geworden zijn, met hulp van nog meer mannen op de trailer gekregen. 

Andere anekdote is van vandaag: voor het ontbijt gingen we naar Los Bagels, een zaak die - jawel - bagels verkocht. David koos er eentje met ei en spek, ik eentje met tomaat, ui en belachelijk veel cream cheese. Zodanig veel dat het niet lekker meer was eigenlijk. En als we dachten een ambachtelijke zaak getroffen te hebben, dat viel ook tegen toen we een wandeling rond de blok maakten, langs de achterkant van het gebouw. Bleek dat ze die ook gewoon uit supermarktzakken laten aanrukken... Tot zover onze ambachtelijke illusie. Bij ons beiden heeft het ontbijt ook de hele dag op de maag gelegen, dus echt licht waren ze ook nog niet. Voor de lunch had David er nog eentje gekocht "on the go", met gewoon cream cheese. Maar een bagelindigestie later had hij daar niet zoveel zin meer in bij de lunch, maar hij wou er wel nog wat plezier aan beleven. Dus besloot hij langs de Redwood Highway, bij een stopplaats, er eentje tegen een redwood te mikken om te zien of hij zou blijven plakken met zoveel cream cheese... En ja hoor, dat deed hij :s. 

Volgende anekdote: vandaag zijn we via de Highway 101 overgegaan in de Highway 1. Die is prachtig, maar niet voor zwakke magen. Zelfs David zijn stalen buizen hadden last van de kronkelende weg. Tot hij op een bepaald moment zei "Er moet nu toch een snellere en betere weg zijn naar Fort Bragg??". Ja natuurlijk, maar dat is natuurlijk net de clou, daarvoor doe je die Highway 1 ;). 

Laatste anekdote: het hotel voor morgen heb ik aan het begin van de reis herboekt, en vandaag tot de vaststelling gekomen dat het nieuwe hotel wel degelijk in Santa Rosa ligt, maar in New Mexico, niet dat in Californië :s:s. Aangezien het niet te annuleren is, heb ik mijn fout uitgelegd aan de La Quinta in New Mexico, in de hoop dat ze ons ergens tegemoet komen. Maar daardoor moesten we voor morgen met spoed wel ineens op zoek naar een nieuw hotel in het juiste Santa Rosa. Dat is gelukt, na 12 keer checken ;).

De weg van vandaag was dus zoals gezegd prachtig, eerst langs Avenue of the Giants, dan de Redwood Highway, die met momenten even mooi was als die 32 mijl lange scenic byway, naar de Shoreline Byway. Op die laatste weg was het even wachten op kustzicht, maar als die er was, was die dan ook prachtig. 

Fort Bragg, de stopplaats van vanavond, is de plaats van glass beach, waar mooie foto's van circuleren op het internet. Wij moeten dan toch iets verkeerd gedaan hebben, want dat glass beach lijkt verre van op de foto's, zoveel glas merkten wij nu niet op (er stond ook een bord om daarvoor te waarschuwen). Nu ja, het is op zich al apart dat een stortplaats ineens een bezienswaardigheid werd...

Het hotel van vanavond, de Beach House Inn, lijkt ook niet echt op de foto's van Booking. Ja, we hebben een terras, maar dat is dan wel récht op de Highway 1, én recht op wegenwerken. Dus je hebt aan ons balkon luid ronkende motoren die stilstaan en dan optrekken als het groen wordt, in lange files. De balkons van de foto's van Booking zitten aan de andere kant van het hotel :s.

Vanavond hebben we wel lekker gegeten, in de Cucina Verona. Beiden vis met rijst (een verschillende vis, maar ze leken ontzettend op elkaar klaargemaakt) en als voorgerecht bruschetta's met héééél veel look. 

Morgen verlaten we dit dorpje alweer, en gaan dus richting Santa Rosa, CALIFORNIË ;). 

De foto's van vandaag:

Laatste blikken van Eureka

Avenue of the Giants


Highway 1



Experiment geslaagd :)!



Glass Beach


dinsdag 22 augustus 2023

Dinsdag 22 augustus 2023: Eureka (CA) - Redwood National Park

Dinsdag 22 augustus 2023: Eureka (CA) - Redwood National Park 

Dit is zowat de eerste rustiger dag van de vakantie, en dat mocht ook wel eens. Niet gek vroeg opgestaan, om 7u30, geen grote uitputtende wandeling in het vooruitzicht, én geen lange afstand naar de start van de hike (een uurtje). 

Het ontbijt in het hotel was niet erg uitgebreid, maar voldoende voor vandaag. 

De hike, de tall trees grove trail, moet je op voorhand boeken op de website van de NPS, en dan krijg je geheimzinnig de dag op voorhand de code van het cijferslot aan de slagboom van de weg ernaartoe. We kwamen op net hetzelfde moment toe als een koppel dat tegen Yosemite woont en reden dan door tot de parking, een gravelweg van ongeveer 10km. 

Het was vandaag niet erg warm, maar wel erg vochtig. Dat merkten we onmiddellijk als we uitstapten, een zwerm muggen kwam ons tegemoet. Gelukkig zat er nog Deet in mijn rugzak. 

De wandeling van 7km stond geadverteerd als "not for the fainted heart". Maar zoals wel vaker vonden we dat toch licht overdreven, de wandeling naar Crater Lake was een pak steiler. Het was wel een mooie wandeling, kronkelend naar beneden langs tall trees, tot aan een creek, waar je een loop kon wandelen van een mijl. Daar lunchten we en namen we wat foto's aan het water. 

Voor de weg terug omhoog spraken we af elk aan ons eigen tempo te doen, maar wel als een workout zonder te stoppen. Dat was zo'n 2,6km stijgen. Ik wil niet opscheppen, maar op zeespiegelniveau ben ik op mijn best en kwam ik eerst terug boven (de 5de beste tijd ooit van de vrouwen op Strava, hoera!) ;). Tot zover het opscheppen, want David kwam niet gek zoveel later boven, en als het in de bergen was geweest, was ik niet eerst boven gekomen. 

Rond 14u begonnen we aan de terugweg, stopten we aan het eerste visitor center van Redwood NP, dat aan de oceaan lag, en gingen we naar de zee kijken en aan het water staan. Mooi, en mysterieus mistig.

Voor de rest van de middag hadden we niet echt een plan, behalve een koffie voor David en het stof van de auto laten halen in de carwash, en water kopen. Alledrie zijn gelukt, in de uitloper van de Route 101 in Eureka, waarlangs een Walmart lag die in een gigantische mall was gevestigd. De mall was er zo eentje recht uit een jaren 80-film: gigantisch brede gangen, gigantische parking (die 10% gevuld was) en grote winkels. Alleen is er sinds die jaren 80-film geen spat aan veranderd, wat het dan weer interessant maakt: dergelijke groteske bouwsels zijn niet meegegaan met de tijd, en moeten veel geld kosten om in stand te houden. 

Restte er ons enkel nog te douchen en te eten. Voor dat laatste gingen we naar Ichiban, een Japanner rechtover het hotel. Dat was een pak gezonder, lekker (voetnoot van David: niet lekkerder dan gisteren ;)), en maagvriendelijker dan gisteren. 

Morgen verlaten we de landmark (ons hotel), en gaan we langs de kust verder richting Fort Bragg. De grote afstanden zitten erop voor de reis, het wordt een rit van zo'n 200km langs de kust. 

De foto's van vandaag:

Eindelijk wat wildlife